Botswana

Na het bezoek aan de "Falls" rij ik via de grenspost Kazangula Botswana binnen. De grensformaliteiten zijn soepel en ik dien eerst nog een veerboot te nemen over Zambezi rivier.
Echter het zou niet Afrika zijn als er weer niet iets zou zijn. De motor van de veerboot was stuk. Na een reparatie van ongeveer 1 uur is het euvel verholpen en
worden de wachtenden, zoals ik, de rivier overgezet.
Direct na Kazangula tanken. Bij het tanksstation vallen me 4 blanke mensen op welke nederlands spraken. Na een een kort gesprek verneem ik dat het Limburgers uit
Maastricht-Bunde zijn. Weer eens leuk om na 2 maanden in mijn thuistaal te kunnen spreken. Een echtpaar had zich in Zambia gevestigd en tuinierde aldaar en het ander
echtpaar was op bezoek. Het was weer even "Limburgs" gezellig. Na wat tips gekregen te hebben vertrok ik verder richting Okavango Delta. Deze Delta betreft de grootste inlandse Delta ter wereld en staat bekend om zijn prachtige flora en fauna.

Terwijl ik Botswana doorkruis kom ik waarachtig een motorrijder tegen. Het betreft hier een "big bike" zoals de Afrikanen het noemen. Een BMW GS 800. Ik was ze tot
op dat moment haast niet tegengekomen in Afrika. Ik vroeg me al af waar allemaal die "Diehards" waren. Alleen Sjarleke van het lc8 forum was ik tegengekomen in Malawi en enkele gasten op op de camping te Nairobi.
Ter info: Afrikanen hebben doorgaans niets groters als een 125 cc. Dus alles hier boven is zeeeeer "big".

Onderweg naar de Delta zie ik ontelbare vlinders. Veel van hen verdwijnen helaas in de gril van mijn motor. Tevens zie ik plots de eerste olifant naast de weg staan.
Er zullen er nog vele volgen. Ik maak op velige afstand een foto want ze staan er om bekend dat ze kunnen aanvallen en hierbij enorme snelheden
kunnen ontwikkelen. Het gegrom van mijn KTM bevalt hun zichtbaar niet... Dus oppassen geblazen. Meestal zetten ze in de achteruit en verdwijnen ze weer het bos in. Een enkele keergaan de oren uit elkaar en klinkt het bekende getrompetter. Prachtig.... Maar wel startklaar om gas te geven mocht hij aanvallen.

Na 2 dagen kom ik aan in Maun een plaatsje aan de rand van Okavango Delta. Ik boek direct een kanosafari door dit prachtig gebied. De dag er na wordt ik tijdens een
zeer warme dag in een kano over de Delta rondgevaren. Super relaxed na weken van alertheid op de motor. Onderweg kom ik nijlpaarden, visarenden, gifslangen, vele, vele watervogels, etc. tegen. De locals vissen vanuit hun boot of soms tot hun middel in het water met netten. Prachtig. Natuur pur sang. Hierna volgt nog een wandelsafari onder begeleiding van een van de locals. Onderweg komen ik de botten van een door leeuwen opgepeuzelde buffel tegen. Op mijn vraag of er leeuwen zitten wordt er bevestigendgeantwoord. Op mijn vraag wat ik moet doen als ik leeuwen tegenkomen wordt geantwoord dat de leeuw een laf dier is. ???? Stilstaan en niet wegrennen is het advies. De gerustheid van mijn gids boezemt mij vertrouwen in.
De leeuw zal een schijnaanval doen om vervolgens op de vlucht te slaan als hij ziet dat je niet wegrent. Ter info: We hebben dus geen wapens bij ons. Toch...Gelukkig van alles gezien maar geen leeuwen.

Na de kanosafari worden we in een locaal dorpje afgezet. Van hieruit zou ik opgehaald worden. Het wordt later en later en men blijkt me "vergeten"te zijn ???????
Een van locals heeft een GSM en belt naar het dorp. Na enkele uren word ik alsnog opgehaald. De chauffeur van de boot deelt me echter mede dat het nogal druk
is op de boot en dat de benzine bijna op is. Ja....en we moeten nog ongeveer 30 km over de Delta terug ??? Besloten wordt om toch te vertrekken. Dus ik dacht
het zal wel meevallen met die benzine. De boot is volgeladen met dikke Afrikanen. Tot op dat moment was ik deze nagenoeg niet tegengekomen. Jullie moeten denken dat heel Afrika bijna alles te voet doet. Dus kans om dik
te worden heeft hier bijna niemand. Het gezelschap heeft veel bier bij zich en heeft lol voor 100 anderen. Ze willen natuurlijk van alles van me weten en als
ze horen dat ik met een KTM ben zegt eentje dat hij bekend is met Paris-Dakkar en dat hij mijn KTM wil kopen. Dit aanbod vriendelijk afgeslagen als plots de
motor van de boot begint te sputteren. De lol van het gezelschap slaat plots om in een zwijgend om zich heen kijken. Ik moest in mezelf wel lachen, hahaha.
Later bleek dat het een rijke Afrikaanse familie was die gereedschap leverden voor de diamantindustrie in Botswana. Echte Afrikaanse Bourgondiers.
Uiteindelijk wisten we al sputterend een dorpje te bereiken. Een van de "dikke" Afrikanen had een waterdichte GSM bij zich die hij mij trots toonde. Hiermee
kon uiteindelijk gebeld worden met het bedrijf die de vaart organiseerde, waarna tegen het invallen van de duisternis een boot arriveerde met jerrycans benzine.
Weer eens gered....Ik was inmiddels gewend aan het onvoorspelbare in Afrika.


De volgende dag vertrok ik na het noorden van Namibie waar ik graag een ontmoeting met de Himba's wilde hebben. Deze zouden volgens ingewijden in Namibie direct
over de grens te zien zijn.

Een verder infotje over Botswana:
Botswana, heeft samen met Namibie en Zuid-afrika een economisch verbond gesloten. Je kan goed zien dat het leven hier al stukken beter is georganiseerd. De
nutsvoorzieningen, de wegen en niet onbelangrijk, het eten is vanaf dit moment stukken beter als de eerder bezochte landen, welke de afrikagangers : diep zwart Afrika noemen".
Het enige wat me opviel was dat de politie in dit soort landen plots onvriendelijk werd. Had ik tot op dat moment alles behalve last van gehad. Strenge blikken en alle documenten uit de koffers laten zien. Maar ok... Ik had niet te verbergen.