even uit de lucht

Hallo beste lezers.
Vervelend maar de verbindingen werken nu eenmaal in afrika niet zoals het moet. Foto's opladen duurt een eewigheid, super trage verbindingen etc. Komt nog bij dat de laptop haast naar de filistijnen is. Beeldscherm vertoont een zwarte vlek waardoor typen haast ondoenlijk is. Verder is er een zatlap op de motor gaan zitten waardoor de lader van de laptop vernield is. Dus als batterij op is dan doet de laptop het niet meer.
De verwachting is dat we tussen 5 en 10 januaroi in Kaapstadt aankomen. Hier zal dan een uitgebreid verslag volgen van Tanzania en Zambia again. Oa.vic fall. ocvavanga delta, Namibaia en zuidafrika,
Sorry maar het is even niet anders. Dus nog ff geduld en jullie krijgen mooie foto's en leuke verhalen want er is weer van alles gebeurd. Spannend, he'....

Tanzania/Kenia

Om even een korte "heads-up" te geven. De motoren van Rob en Erik zijn inmiddels onderweg naar Nederland. Aangezien luchtvervoer onmogelijk bleek, zijn de motoren nu vanuit een transportbedrijf in Arusha onderweg naar Dar es Salaam. Vanuit daar gaan de motoren in een 20ft container onderweg naar Rotterdam. Rob en Judith zitten inmiddels in de Serengeti en Erik is weer thuis is ons koude kikkerlandje.

Rene en Wouter (we gaan in het vervolg weer in de "wij-stijl" schrijven) zijn maandag 12 december vertrokken richting Nairobi (Kenya) voor het geplande onderhoud aan de motoren.

En tjah, het moet wel gezegd worden, je leert veel tijdens zo'n reis als deze. Je wordt voornamelijk herinnerd aan dingetjes die je eigenlijk wel weet, maar die je soms gemakshalve even overboord gooit. Zo leer je namelijk dat je op een rij-dag uiterlijk om 09.00uur klaar moet zijn om te vertrekken wil je uberhaupt wat km maken en dat je uiterlijk om 16.00uur moet stoppen ivm zoeken naar een slaapplaats en de invallende duisternis. In Afrika wil je namelijk NIET in het donker rijden. Daarnaast leer je dat je niet moet afwijken van de wegen in ons navigatiesysteem "tracks for africa", je altijd voldoende water en altijd voldoende benzine bij je moet hebben.

Allemaal wijsheden die we gemakshalve even naast ons leerlegden de 12e "aangezien we maar 200km hoefden te rijden vanuit Arusha en alleen de Kilimanjaro even op de foto wilden zetten". We vertrokken natuurlijk ook pas rond 12.00uur omdat we in Arusha nog wat zaken moesten afwikkelen voor de motoren van Rob en Erik. Het zou een rit worden die we nu betitelen als de mooiste, maar tijdens de rit betitelden als de meest machteloze.

De Kilimanjaro bereikten we voortvarend. Hij was natuurlijk gehuld in een dik pak wolken, maar dat maakte niets. Foto'tje maken, binnendoorweg pakken naar de snelweg richting Nairobi, en gaan. Reserve benzine en water inslaan was niet nodig, dachten we, aangezien we rond vier uur toch wel in Nairobi zouden zijn. Kortom, de eerste drie tekenen waren achteraf gezien al aanwezig, te laat vertrokken (1), geen reserve benzine(2) en reserve water (3). Als je je dan ook nog realiseerd dat de binnendoor weg wel op de kaart, maar NIET op Tracks for Africa stond (voor de duidelijkheid, elk voetpad groter breder als 1 meter staat er normaliter op) dan hadden bij teken 4 al wat alarmbelletjes moeten gaan rinkelen, maar nee natuurlijk niet.

Het resulteerde is een megamooie rit langs echte Masaii-dorpen, die nog niet waren ontdekt door het toerisme. Gave single-trails, pure natuur, zebra's, en navigeren op het westen, de snelweg in het oog houdend. Het ging voorvarend. Helaas werden de bossages dichter en dichter naarmate we dichter bij de snelweg kwamen, de wegen waren soweiso ver te zoeken, en de aanwezige Masaii'strijders wezen ons keer op keer een "weg" in, die op een gegeven moment verdween in het niets. Toen we op een gegeven moment midden in het dichte bosgebied op 10 meter oog en oog stonden met een kudde giraffes, was het ons duidelijk dat ons plannetjes niet helemaal ging werken. Daar kwam bij..Wouter had inmiddels zijn voorband lek gereden, het was al tegen de avond, we moesten dus een veilig kampement op zien te zetten.. De Massai's hadden ons overigens al geinformeerd dat we ons eveneens in een Leeuwen-territorium bevonden. (overigens moet je een Masaii niet naar Lion vragen, maar naar een Simba).

Kortom, tenten tactisch neergezet rondom Acasia-stuiken, snel gegeten een stuk buiten ons tentenkamp , motoren tactisch neergezet en slapen. 's nachts gezelschap gekregen van een kudde hyana's en nog wat ander spul (don't mind us for not checking what). De volgende dag snel de voorband vervangen (innertube) en ons via een flinke omweg laten terugleiden door de navigatie. Wederom supermooie singletracks en met grensovergang en al kwamen we rond 15.00uur aan bij Jungle Junction in Nairobi. Perfece uitvalsbasis voor dit soort reizen. Eigen garage, kamperen in de tuin, alle contacten die je maar wilt hebben. Hele gezellige boel daar! Aanrader!

Next day, woensdag de 14e spreken we, zijn we naar Ian Duncan vertrokken, de MEGA MEGA MEGA dure KTM-dealer in Nairobi. We moesten alleen nieuwe bandjes hebben en wat olie. Toen we echter 400euro voor twee bandjes moesten aftikken verging ons plezier een beetje, maja, keuze hadden we niet. Banden zijn hier gewoon schaars en moeten geimporteerd worden. Voor de kenners..voor zit er nu een Pirelli MT21 op en achter een Metzler Sahara 3. Ochja, het personeel was vriendelijk. Zij hebben ons het e.e.a. geleerd en vise versa ook, aangezien we veel weten, maar niet al teveel over onze motoren. Gezien het feit dat we pas om 17.00uur klaar waren wordt het onderhoud donderdag de 15e gedaan bij Jungle Junction. Volgende dagen gaan we zsm terug naar Zambia, richting de Vic-falls!

stuck in the middle with you ;-)

Nadat we vier dagen geleden ons supermooie hotel in Dodoma hadden betrokken hebben we ons even achter de oren zitten te krabben of we de weg, zoals we die gehad hadden, nog wel 400 km extra wilden doen. Goed was het namelijk niet voor de fietsjes! De andere optie was namelijk omrijden via Dar es Salaam, wat 2x zo ver weg was, echter wel snelweg. Uiteindelijk toch besloten de offroad-gok te wagen na overleg met wat locals. Dit mede omdat de snelweg naar Dar bekend stond als een dodenweg, waarbij het toch al mallote rijgedrag van de Tanzanianen, nog extremere vormen zou gaan aannemen.

Kortom, drie dagen geleden aan het avontuur begonnen en de eerste dag toch 250 km op de teller weten ze zetten. De vering van de BMW van Rob had bij vlagen wat last van oververhitting (net als de baasjes) maar het was MOOOOOOI! Net op het moment dat we ons aan het realiseren waren dat wildkamperen een beetje lastig ging worden, kwamen we een erg leuk guesthouse tegen in het dorpje Bereku (fonetisch). Overigens betekend mooi niet luxe. De lokale gasten (lees vrienden van de eigenaresse) werden de kamers uitgeslingerd, en mochten buiten gaan slapen want tjah, het bedrijf ging natuurlijk voor de vrienden. Wederom geen stromend water, maar wel weer een persoonlijke "watchman" die onze brommertjes de hele nacht beveiligde voor de vraagprijs van 1.25euro. Prima!!

Na een geweldige nachtrust (en dat was echt serieus!) zijn we de volgende dag vol goede moed aan de laatste 150 km begonnen. Alleen helaas: Erik had het ziek zijn overgeslagen de afgelopen dagen..en dat zou hij gaan weten ook. Hoe ellendig Erik zich ook voelde, nog ellendiger was de weg. Het had in de nacht flink geregeld, waardoor zich een gemene toplaag blubber van 10cm zich had gevormd op de gravel. Bussen, personenauto's en vrachtwagens stonden muurvast, dus de eerste 25km duurde ongeveer 4 uur....and than, there was TARMAC!!! Whohooo!

Nadat we een anderhalf uur hadden doorgegast, kwamen we eindelijk aan in Arusha!! Hier natuurlijk een emotioneel weerzien tussen Rob en Judith bij de Serena Mountain Lodge. Een sjieker dan sjieke lodge aan de rand van Arusha. Wouter was overigens zo verbouwereerd door het zien van de eerste blanke in 2 dagen tijd, dat ie spontaan z'n motor uit zn handen liet kletteren..maar och, zijn die koffers toch ergens goed voor.

S'avonds natuurlijk de bar verkend (de een meer dan de ander) en heerlijk geslapen op onze prive boxspring! Ohja, en een ieder heeft de sinterklaas cadeautjes van het thuisfront in ontvangst genomen die Judith had meegenomen. Everybody thanks for that! Gisteren vervolgens de motoren zelf gepoetst, wat hier kennelijk erg raar is aangezien ze hier overal mannetjes voor hebben, en nog even de snakefarm bezocht en het Masai museum. Vandaag met z'n allen een gamedrive gedaan in de Ngoro Goro krater en een aantal minder mooie conclusies getrokken. Here they come:

- Vwb Wouter en Rene: Na overleg met diverse ambassades en rederijen is terugrijden naar Nederland uitgesloten. Syrie is not done op dit moment. Vanuit Egypte en Israel gaan er geen boten naar het Europese vasteland. De enige andere optie is via Lybie naar Tunesie, alleen hebben we vandaag van de ambassade begrepen dat de grenzen dicht zijn gegooid en dat er nog gewapende milities lopen te vervelen. Wij gaan dus via een mooie route terug naar Kaapstad waar een krat voor onze motoren al klaarstaat.
-Vwb Rob en Erik: KLM weigert hun motoren te vervoeren, ondanks eerdere toezeggingen, terwijl zij zondag weggaan ( Erik naar huis en Rob met Judith naar Zazibar). Waarschijnlijk dat Wouter en Rene de honeurs dus even gaan waarnemen totdat alles geregeld is en misschien dat ze tussendoor ff naar Kenia knallen voor wat broodnodig onderhoud (lees: nieuwe banden) bij de KTM dealer in Nairobi.

Kortom...de soapserie is weer lekker compleet en wordt vervolgd...

Nadat we de grensformaliteiten aan de grens met Tanzania soeplel hadden kunnen verwerken wachtte ons de gebruikelijke chaos na de grensovergang. Allerlei mensen die dingen aan je willen slijten, verzekeringen, telefoonkaartjs, drank, kippen, je kan het zo gek niet noemen. Maar dit is... Afrika. Van enige onveiligheid hebben we tot op heden niets kunnen merken. Al was het uiteraard wennen als je door nagenoeg iedereen wordt nagekeken. Ook de politie laat ons met rust. Meestal zwaait men ons door en enkeling wil weten waar we vandaan komen.Iedereen wil weten wat de motors kosten en waar we vandaan komen en hoe de reis gaat verlopen. Al gauw bij het binnenrijden werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. Bergen tot 2000 meter hoogte allen dik bedekt met bomen. De palmbomen naast de weg en de bananenbomen gaven het bijbehorende exotische uitizicht.
In Afrika staan overal kraampjes langs de weg van mensen die mn vruchten verkopen.
Na een nachtje wildkamperen hebben we in de stad Iringa een mooie campsite bezocht. Hier hebben we een rustdag genomen. Het eten smaakte erg goed. Eigenlijk te goed... We zouden de shortcut naar Arusha nemen, hetgeen inhield een 700 km offroad over bizar slechte wegen. Ja hier zijn onze motoren natuurlijk voor genmaakt zou je zeggen. Echter de wegen hier zijn van een andere orde als bij ons. Toen we net op weg waren bleek al gauw dat Wouter en Rene kennelijk te goed gegeten hadden. Vooral als je rijdt op een weg vol met dikke stenen en zogenaamde wasbord stukken van vele tientallen kilometeers dan hoef ik niet te vertellen dat dit de toch al van streek zijnde maag niet ten goede kwam. Nadat Wouter een zevental keren net op tijd zijn helm afkreeg om te......heeft hij samen met Rob een tijdje gebivakkeerd bij een Chinese aannemersbedrijf in the middle of no-where, die doende waren om nieuwe wegen aan te leggen. Overigens niets dan lof over de manier hoe die Chinezen ons opvingen. Rene en Erik waren toen al doorgereden om te verkennen wat de overnachtingsmogelijkheden waren in de buurt van de aannemer
In ieder geval werd het zo erg dat we in het plaatsje Mogole en hotel hebben moeten nemen. Het hotel was ene smeerboel maar we hadden geen keus. De motoren werden 's-nachts bewaakt, wel met de stereo keihard aan onder ons hotelkamerrram, maar ja voor 2 euro mag je natuurlijk niet klagen. De dag erna zijn we vertrokken naar Dodoma waana we een super luxe hotel betrokken voor 20 euro per persoon. Een van de foto's toont de besmeurde gezichten na ongeveer 300 meter offroad.
Maar ja mooi was het wel en we voelen ons ook al weer een stuk beter. Onderweg mooie dingen gezien. De Boab boom die met zijn dikke stam heel kenmerken is voor Afrika en zelfs een aantal Masai's.
Zo nu gaan we op naar Arusha waar Rob eb Judith herenigd zullen worden.

Ter info: het schikkingsvoorstel met Ziegler is geaccepteert.