Nadat we de grensformaliteiten aan de grens met Tanzania soeplel hadden kunnen verwerken wachtte ons de gebruikelijke chaos na de grensovergang. Allerlei mensen die dingen aan je willen slijten, verzekeringen, telefoonkaartjs, drank, kippen, je kan het zo gek niet noemen. Maar dit is... Afrika. Van enige onveiligheid hebben we tot op heden niets kunnen merken. Al was het uiteraard wennen als je door nagenoeg iedereen wordt nagekeken. Ook de politie laat ons met rust. Meestal zwaait men ons door en enkeling wil weten waar we vandaan komen.Iedereen wil weten wat de motors kosten en waar we vandaan komen en hoe de reis gaat verlopen. Al gauw bij het binnenrijden werden we getrakteerd op prachtige vergezichten. Bergen tot 2000 meter hoogte allen dik bedekt met bomen. De palmbomen naast de weg en de bananenbomen gaven het bijbehorende exotische uitizicht.
In Afrika staan overal kraampjes langs de weg van mensen die mn vruchten verkopen.
Na een nachtje wildkamperen hebben we in de stad Iringa een mooie campsite bezocht. Hier hebben we een rustdag genomen. Het eten smaakte erg goed. Eigenlijk te goed... We zouden de shortcut naar Arusha nemen, hetgeen inhield een 700 km offroad over bizar slechte wegen. Ja hier zijn onze motoren natuurlijk voor genmaakt zou je zeggen. Echter de wegen hier zijn van een andere orde als bij ons. Toen we net op weg waren bleek al gauw dat Wouter en Rene kennelijk te goed gegeten hadden. Vooral als je rijdt op een weg vol met dikke stenen en zogenaamde wasbord stukken van vele tientallen kilometeers dan hoef ik niet te vertellen dat dit de toch al van streek zijnde maag niet ten goede kwam. Nadat Wouter een zevental keren net op tijd zijn helm afkreeg om te......heeft hij samen met Rob een tijdje gebivakkeerd bij een Chinese aannemersbedrijf in the middle of no-where, die doende waren om nieuwe wegen aan te leggen. Overigens niets dan lof over de manier hoe die Chinezen ons opvingen. Rene en Erik waren toen al doorgereden om te verkennen wat de overnachtingsmogelijkheden waren in de buurt van de aannemer
In ieder geval werd het zo erg dat we in het plaatsje Mogole en hotel hebben moeten nemen. Het hotel was ene smeerboel maar we hadden geen keus. De motoren werden 's-nachts bewaakt, wel met de stereo keihard aan onder ons hotelkamerrram, maar ja voor 2 euro mag je natuurlijk niet klagen. De dag erna zijn we vertrokken naar Dodoma waana we een super luxe hotel betrokken voor 20 euro per persoon. Een van de foto's toont de besmeurde gezichten na ongeveer 300 meter offroad.
Maar ja mooi was het wel en we voelen ons ook al weer een stuk beter. Onderweg mooie dingen gezien. De Boab boom die met zijn dikke stam heel kenmerken is voor Afrika en zelfs een aantal Masai's.
Zo nu gaan we op naar Arusha waar Rob eb Judith herenigd zullen worden.

Ter info: het schikkingsvoorstel met Ziegler is geaccepteert.