Nadat we vier dagen geleden ons supermooie hotel in Dodoma hadden betrokken hebben we ons even achter de oren zitten te krabben of we de weg, zoals we die gehad hadden, nog wel 400 km extra wilden doen. Goed was het namelijk niet voor de fietsjes! De andere optie was namelijk omrijden via Dar es Salaam, wat 2x zo ver weg was, echter wel snelweg. Uiteindelijk toch besloten de offroad-gok te wagen na overleg met wat locals. Dit mede omdat de snelweg naar Dar bekend stond als een dodenweg, waarbij het toch al mallote rijgedrag van de Tanzanianen, nog extremere vormen zou gaan aannemen.
Kortom, drie dagen geleden aan het avontuur begonnen en de eerste dag toch 250 km op de teller weten ze zetten. De vering van de BMW van Rob had bij vlagen wat last van oververhitting (net als de baasjes) maar het was MOOOOOOI! Net op het moment dat we ons aan het realiseren waren dat wildkamperen een beetje lastig ging worden, kwamen we een erg leuk guesthouse tegen in het dorpje Bereku (fonetisch). Overigens betekend mooi niet luxe. De lokale gasten (lees vrienden van de eigenaresse) werden de kamers uitgeslingerd, en mochten buiten gaan slapen want tjah, het bedrijf ging natuurlijk voor de vrienden. Wederom geen stromend water, maar wel weer een persoonlijke "watchman" die onze brommertjes de hele nacht beveiligde voor de vraagprijs van 1.25euro. Prima!!
Na een geweldige nachtrust (en dat was echt serieus!) zijn we de volgende dag vol goede moed aan de laatste 150 km begonnen. Alleen helaas: Erik had het ziek zijn overgeslagen de afgelopen dagen..en dat zou hij gaan weten ook. Hoe ellendig Erik zich ook voelde, nog ellendiger was de weg. Het had in de nacht flink geregeld, waardoor zich een gemene toplaag blubber van 10cm zich had gevormd op de gravel. Bussen, personenauto's en vrachtwagens stonden muurvast, dus de eerste 25km duurde ongeveer 4 uur....and than, there was TARMAC!!! Whohooo!
Nadat we een anderhalf uur hadden doorgegast, kwamen we eindelijk aan in Arusha!! Hier natuurlijk een emotioneel weerzien tussen Rob en Judith bij de Serena Mountain Lodge. Een sjieker dan sjieke lodge aan de rand van Arusha. Wouter was overigens zo verbouwereerd door het zien van de eerste blanke in 2 dagen tijd, dat ie spontaan z'n motor uit zn handen liet kletteren..maar och, zijn die koffers toch ergens goed voor.
S'avonds natuurlijk de bar verkend (de een meer dan de ander) en heerlijk geslapen op onze prive boxspring! Ohja, en een ieder heeft de sinterklaas cadeautjes van het thuisfront in ontvangst genomen die Judith had meegenomen. Everybody thanks for that! Gisteren vervolgens de motoren zelf gepoetst, wat hier kennelijk erg raar is aangezien ze hier overal mannetjes voor hebben, en nog even de snakefarm bezocht en het Masai museum. Vandaag met z'n allen een gamedrive gedaan in de Ngoro Goro krater en een aantal minder mooie conclusies getrokken. Here they come:
- Vwb Wouter en Rene: Na overleg met diverse ambassades en rederijen is terugrijden naar Nederland uitgesloten. Syrie is not done op dit moment. Vanuit Egypte en Israel gaan er geen boten naar het Europese vasteland. De enige andere optie is via Lybie naar Tunesie, alleen hebben we vandaag van de ambassade begrepen dat de grenzen dicht zijn gegooid en dat er nog gewapende milities lopen te vervelen. Wij gaan dus via een mooie route terug naar Kaapstad waar een krat voor onze motoren al klaarstaat.
-Vwb Rob en Erik: KLM weigert hun motoren te vervoeren, ondanks eerdere toezeggingen, terwijl zij zondag weggaan ( Erik naar huis en Rob met Judith naar Zazibar). Waarschijnlijk dat Wouter en Rene de honeurs dus even gaan waarnemen totdat alles geregeld is en misschien dat ze tussendoor ff naar Kenia knallen voor wat broodnodig onderhoud (lees: nieuwe banden) bij de KTM dealer in Nairobi.
Kortom...de soapserie is weer lekker compleet en wordt vervolgd...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten