Tanzania/Kenia

Om even een korte "heads-up" te geven. De motoren van Rob en Erik zijn inmiddels onderweg naar Nederland. Aangezien luchtvervoer onmogelijk bleek, zijn de motoren nu vanuit een transportbedrijf in Arusha onderweg naar Dar es Salaam. Vanuit daar gaan de motoren in een 20ft container onderweg naar Rotterdam. Rob en Judith zitten inmiddels in de Serengeti en Erik is weer thuis is ons koude kikkerlandje.

Rene en Wouter (we gaan in het vervolg weer in de "wij-stijl" schrijven) zijn maandag 12 december vertrokken richting Nairobi (Kenya) voor het geplande onderhoud aan de motoren.

En tjah, het moet wel gezegd worden, je leert veel tijdens zo'n reis als deze. Je wordt voornamelijk herinnerd aan dingetjes die je eigenlijk wel weet, maar die je soms gemakshalve even overboord gooit. Zo leer je namelijk dat je op een rij-dag uiterlijk om 09.00uur klaar moet zijn om te vertrekken wil je uberhaupt wat km maken en dat je uiterlijk om 16.00uur moet stoppen ivm zoeken naar een slaapplaats en de invallende duisternis. In Afrika wil je namelijk NIET in het donker rijden. Daarnaast leer je dat je niet moet afwijken van de wegen in ons navigatiesysteem "tracks for africa", je altijd voldoende water en altijd voldoende benzine bij je moet hebben.

Allemaal wijsheden die we gemakshalve even naast ons leerlegden de 12e "aangezien we maar 200km hoefden te rijden vanuit Arusha en alleen de Kilimanjaro even op de foto wilden zetten". We vertrokken natuurlijk ook pas rond 12.00uur omdat we in Arusha nog wat zaken moesten afwikkelen voor de motoren van Rob en Erik. Het zou een rit worden die we nu betitelen als de mooiste, maar tijdens de rit betitelden als de meest machteloze.

De Kilimanjaro bereikten we voortvarend. Hij was natuurlijk gehuld in een dik pak wolken, maar dat maakte niets. Foto'tje maken, binnendoorweg pakken naar de snelweg richting Nairobi, en gaan. Reserve benzine en water inslaan was niet nodig, dachten we, aangezien we rond vier uur toch wel in Nairobi zouden zijn. Kortom, de eerste drie tekenen waren achteraf gezien al aanwezig, te laat vertrokken (1), geen reserve benzine(2) en reserve water (3). Als je je dan ook nog realiseerd dat de binnendoor weg wel op de kaart, maar NIET op Tracks for Africa stond (voor de duidelijkheid, elk voetpad groter breder als 1 meter staat er normaliter op) dan hadden bij teken 4 al wat alarmbelletjes moeten gaan rinkelen, maar nee natuurlijk niet.

Het resulteerde is een megamooie rit langs echte Masaii-dorpen, die nog niet waren ontdekt door het toerisme. Gave single-trails, pure natuur, zebra's, en navigeren op het westen, de snelweg in het oog houdend. Het ging voorvarend. Helaas werden de bossages dichter en dichter naarmate we dichter bij de snelweg kwamen, de wegen waren soweiso ver te zoeken, en de aanwezige Masaii'strijders wezen ons keer op keer een "weg" in, die op een gegeven moment verdween in het niets. Toen we op een gegeven moment midden in het dichte bosgebied op 10 meter oog en oog stonden met een kudde giraffes, was het ons duidelijk dat ons plannetjes niet helemaal ging werken. Daar kwam bij..Wouter had inmiddels zijn voorband lek gereden, het was al tegen de avond, we moesten dus een veilig kampement op zien te zetten.. De Massai's hadden ons overigens al geinformeerd dat we ons eveneens in een Leeuwen-territorium bevonden. (overigens moet je een Masaii niet naar Lion vragen, maar naar een Simba).

Kortom, tenten tactisch neergezet rondom Acasia-stuiken, snel gegeten een stuk buiten ons tentenkamp , motoren tactisch neergezet en slapen. 's nachts gezelschap gekregen van een kudde hyana's en nog wat ander spul (don't mind us for not checking what). De volgende dag snel de voorband vervangen (innertube) en ons via een flinke omweg laten terugleiden door de navigatie. Wederom supermooie singletracks en met grensovergang en al kwamen we rond 15.00uur aan bij Jungle Junction in Nairobi. Perfece uitvalsbasis voor dit soort reizen. Eigen garage, kamperen in de tuin, alle contacten die je maar wilt hebben. Hele gezellige boel daar! Aanrader!

Next day, woensdag de 14e spreken we, zijn we naar Ian Duncan vertrokken, de MEGA MEGA MEGA dure KTM-dealer in Nairobi. We moesten alleen nieuwe bandjes hebben en wat olie. Toen we echter 400euro voor twee bandjes moesten aftikken verging ons plezier een beetje, maja, keuze hadden we niet. Banden zijn hier gewoon schaars en moeten geimporteerd worden. Voor de kenners..voor zit er nu een Pirelli MT21 op en achter een Metzler Sahara 3. Ochja, het personeel was vriendelijk. Zij hebben ons het e.e.a. geleerd en vise versa ook, aangezien we veel weten, maar niet al teveel over onze motoren. Gezien het feit dat we pas om 17.00uur klaar waren wordt het onderhoud donderdag de 15e gedaan bij Jungle Junction. Volgende dagen gaan we zsm terug naar Zambia, richting de Vic-falls!